Het is al weer even geleden dat ik een stukje schreef. Hoe het komt dat het wat moeizamer gaat weet ik niet, ik denk er nog regelmatig aan. Maar de echte drive ontbreekt. Jammer eigenlijk, want ik vind het hartstikke leuk. Ik ga het daarom gewoon weer proberen, wie weet wordt ’t wat. Er is in ieder geval genoeg gebeurd in tussentijd, dus ik zit niet om verhalen verlegen.
Een korte terugblik op 2015? Tja, waarom niet! Het was natuurlijk m’n eerste jaar bij de Amateurs, daar was ik vooraf best zenuwachtig over. Gelukkig viel het mee en wist ik wat aardige uitslagen bij elkaar te rijden. Een zevende plaats in een klassieker (Kleine Hein) en een podiumplaats in een criterium (Hoogezand) waren de hoogtepunten qua uitslagen, qua beleving was het NCK ook weer fantastisch. Ik merkte dat ik niet bang hoef te zijn dat ik qua vermogen niet mee kom in de koersen, maar dat er nét iets meer nodig is om een mooie uitslag te rijden.
Criterium Hoogezand. Als je goed kijkt zit ik ergens rechts verstopt. Uiteraard met de neus in de wind.
Een betere sprint bijvoorbeeld. Da’s echt goud waard, want de keren dat een renner solo wint zijn per jaar op 1 hand te tellen denk ik. Koersinzicht: onmisbaar. Ik kies nu in principe altijd voor de aanval. Dat is leuk en levert heroische belevingen op, maar leidt eigenlijk maar zelden tot resultaat. En die resultaten, daar heb ik dit jaar eigenlijk wel zin in.
De start van het NCK in Dronten. Verschrikkelijk hard gereden met een superfijne ploeg.
Maar ja, komt gelijk de onzekerheid om de hoek kijken. Doe ik wel genoeg? En tja, volgens mij train ik minder dan vorig jaar. Komt het dan wel goed? En doe ik wel écht minder? Ben ik niet te zwaar? Is m’n fiets wel goed genoeg? Zijn die nieuwe jongens bij de ploeg niet veel beter dan ik nu ben? En waarom traint Bram zo veel?
Ik denk dat het wel goed komt. Ik fiets regelmatig, Tacx regelmatiger dan ooit en hoop dat ik niet teveel leun op de ervaringen van vorig jaar toen het van begin af aan al erg lekker liep. We zullen zien, begin februari zijn de eerste trainingskoersen in Annen is het mooi om te kijken hoe iedereen de winter uit komt. Nu al kriebels. De hele winter al trouwens. Ik wil daar geen modderfiguur slaan…
Zul je net zien dat trainen nu extra lastig is, met die sneeuw. Maar gelukkig heeft het ook voordelen…
Dit soort plaatjes maken gelukkig veel goed. Wat een heerlijke rit was dit zeg…
Nou, tot zover! Na de eerste trainingskoersjes horen jullie weer van me, misschien wel eerder. Ik kan niet wachten!
PS: bij het typen van de laatste zin begint het hier weer te sneeuwen, grrrrrr.
De Spijker uit Wildervank 
Werd tijd ook!!
Met vriendelijke groet,
Marjan de Weijs 06 2756 2943