Nou… Na maanden van stilte maar eens een (kort) verslagje. Vreemd hoe je het voor je gevoel zo druk kan hebben met (op papier) zo weinig. Het schrijven kwam er niet echt van, en ook dit stukje gaat niet vreselijk lang zijn. Maar ik ben zo trots op m’n laatste uitslag dat ik dat toch even wilde vastleggen en delen!
Afgelopen zaterdag organiseerde de WSV Emmen de 36e Omloop door het Land van Kleine Hein. Ik heb geprobeerd uit te zoeken wie Kleine Hein eigenlijk is of was, maar daar kom ik niet uit. Wat ik wel weet, is dat deze tamelijk legendarisch is. Een klassieker, dus niet talloze rondjes rijden over hetzelfde parcours, maar een heuse route door verschillende dorpen en zelfs over de ringweg van Emmen. Inclusief karavaan met motoren, geluidswagen, bezemwagen, etc. Voor een indruk, zie onderstaand filmpje;
Mijn eerste échte deelname aan een wedstrijd met zo’n groot peloton… Oké, eigenlijk m’n tweede, ik had ooit al eens in Brabant gereden in een vergelijkbare situatie, maar dat kwam eigenlijk meer neer op met samengeknepen billen in het laatste wiel van peloton hangen. En steeds maar hopen dat er niet onverwachts een vluchtheuvel zou opduiken die ik niet had gezien doordat er 150 man voor fietsten. Overal gevaar voor m’n gevoel.
Bovendien hoor ik al sinds m’n lidmaatschap bij CSG verhalen over deze koers. Zwaar, heroisch, levensgevaarlijk door het grote peloton, de vele valpartijen, maar schitterend qua ambiance. Winnaars hebben gelijk een ongelofelijke status in het peloton, Kleine Hein win je alleen als je heel goed bent.
Benieuwd hoe het me afging? Ik plak hier een stukje tekst dat ik op het forum van CSG plaatste na afloop:
Poeh… van tevoren dik voor deze uitslag getekend. Het begon vanochtend al erg gezellig. Ik was natuurlijk iets te laat op de wielerbaan, maar dat mocht de pret niet drukken. Veel zin bij iedereen, maar ook veel gespannen koppies. Bijna allemaal debutanten, maar de verhalen van Kleine Hein waren de koers al vooruitgesneld. Vallen, hectiek, zwaar, ellende. Met twee auto’s die kant op, wielen inleveren, nummers halen, even inrijden en ontzettend vaak pissen. Vooral van de zenuwen.
We stonden stom genoeg redelijk ver achteraan. Ik had nog de hoop dat we op nummer opgesteld zouden worden, maar dat was niet het geval. Startschot, gaan. De neutralisatie viel alles mee, niemand door de berm waardoor ik dat ook niet deed. Stom misschien, maar het leek ook niet nodig. Ik had het plan om op de ringweg het hele peloton voorbij te rijden en volgens opdracht (van Robbie) bij de rotonde als eerste de bocht te nemen.
Op de ringweg: koers! Het liep licht naar beneden, dus het ging hard, maar we hadden de wind ook recht in de snufferd, dus het ging breeduit over de weg. Ik probeerde aan de zijkant er langs te komen, toen maar middendoor, en ik won wel wat plaatsjes, maar er was geen doorkomen aan. Omstreeks plek 50 a 60 de rotonde door, steeds proberen op te schuiven voordat we echt smallere wegen op gingen, maar dat lukte maar mondjesmaat. Steeds vooraan kijken of er niet al wat wegrijdt. Soms gebeurde dat, maar nooit echt ver en nooit echt hard. Pas op de asfaltweg richting Limietweg (de beruchte klinkerstrook) ging het wat op een lint. Eindelijk! In 1 streep naar voren en bij de eerste 10. Gelijk door, aanvallen. Zonder succes, maar kon een tijdje voorin blijven zitten. Anko was de eerste CSG’er die ik na 30 kilometer koers weer opmerkte, zat daar ook steeds goed en attent, grote klasse. Het tempo in het peloton zakte weer wat, waardoor er weer massaal naar voren gereden werd. Pfff… zo weer 30 a 40 plekken kwijt, ik kon weer overnieuw beginnen.Minder een opgave dan de vorige keer, maar pas aan het einde van de tweede keer Limietweg kwam ik weer voorin terecht. Opnieuw direct ten aanval. De eerste keer lukte het niet, zakte ik weer wat terug, maar toen ik wat mensen zag wegrijden probeerde ik direct te reageren. Ze hielden al snel de benen stil, maar dat was perfect: ik schold vanuit m’n tenen op wat renners die zich breed over de weg terug lieten zakken, dat zorgde voor een gaatje en ik was weg. Fantastisch om te zien dat ik al snel een tweede renner meekreeg, niet veel later sloot Gerdin Boelens samen met een andere renner aan. Vier man, niet gek veel, maar misschien halen we het… Met een hartslag van 180+ steeds de kopbeurten gedraaid, mezelf zeker niet gespaard want het gat was niet gek groot, de concurrentie moordend en ik wilde per sé wegblijven, mijn beste kans op een goede klassering.
Schitterend, in een kopgroep tijdens Kleine Hein. Motoren, publiek, volgwagens. Niet de hectiek van het peloton. Genieten.
Als 7e over de streep!
Ik schrok me kapot toen ik opeens een TH-renner zag verschijnen. Maurice zaal had het gat op ons solo gedicht en reed vanaf toen straf mee. Zo straf, dat ik het wiel moest laten op de ringweg naar de wielerbaan. Hij vertrok solo, met z’n vieren kwamen we geen steek dichterbij op de klinkerstrook richting wielerbaan. In ons groepje was het gelinkebal ook begonnen, maar ik besloot daar absoluut niet aan mee te doen. Ik riep naar de anderen dat we in de top 5 konden eindigen, dat is fantastisch. Zelf opnieuw flink doorgesleurd, er kwam wel weer hulp, maar het peloton hijgde in onze nek. Nog vooruit op het laatste bultje van de wielerbaan, maar vlak voor de laatste bocht werden we gegrepen door de sprinters van het peloton. Volle bak op de meet af, top 10 moest me toch verdomme niet ontgaan, dat lukte gelukkig.
Ontzettend voldaan. Aan durven vallen, resultaat van gehad, schitterend. Met de andere CSG-pikkies een schitterende dag (in de zon!) gehad en iedereen heelhuids terug naar de Stad. Ergens sluimert het idee dat podium had gekund, met wat meer durf of tactiek, maar goed, zo is het ook goed. Op naar de volgende koers!
Niets aan toe te voegen. Nou, dit dan: nog steeds ontzettend tevreden met het resultaat! Mijn eerste grote wedstrijd als Amateur (een stapje hoger dan ik vorig jaar reed), en gelijk een top 10-klassering. En het smaakt ontzettend naar meer. Ik hoop dat ik het volgende stukje wat sneller schrijf. Met een nóg mooier resultaat, hoewel dat best lastig zal worden.
De Spijker uit Wildervank 